penna

la Mè Sigulleina

di Egidio Carella 1954

Questa bella poesia messa in musica dal maestro Italo Bariola è una delle più allegre e conosciute canzoni del panorama musicale piacentino. Dal pubblico è conosciuta anche come "la bella sigulleina", racconta il cambiamento fisico di una moglie con il passare del tempo (scherzosamente il poeta paragona la donna in età giovanile ad una fresca e vigorosa cipollina che dopo vent'anni diventa un grosso e soffice cipollotto).

La g'àva dasdott ann - quand me g'ho fatt l'amur,
l'er giuvna tant cmè l'acqua - l'er frèsca tant cmè un fiur.
La g'àva una viteina - c'la stàva in d'un anlein
ga dsiva : sigulleina,- ga dsiva: cirlinein!

Andàvam a spassi..- le, alzera, eleganta,
la bucca rideinta.- la gint al la vanta:
l'ag disa cl'è bella,- c'la pàr un giùsmein;
me ag digh: segnacuva,- me ag digh: passarein

ag digh: treintapes,- fil d'erba, scurnùsla..
e le l'am surrida,- e me perd la bùssla..
L'ho persa, difatti,- e an l'ho pò truvà..
L'ho persa una sira - e un de l'ho spusà.

Veint'ann ca sum aspus - e ag vòi ancura bein,
ma l'e dvintà una bàrca,- na preda da mùlein.
Cla vita tant sùttila - adess l'e un fagutton,
cla bella sigulleina - urmài l'è un bavaron.

Ancura as va a spassi - e al còr al ga canta,
ma sùbit la sùda - l'è grassa, pesanta.
La gint la sa scosta,- l'ag dà al màrciapè,
ma le la va adàsi,- l'as fa tirà drè.

Me ag fag da puntil - par fà cl'an sa spanda
e ag digh: sò, bellezza,- stà sò bella granda..
E le l'am surrida - e me ag fag curagg'..
La mè sigulleina - urmài l'è un cariagg'.

piccolo vocabolario
cirlinein - cosa piccola e carina
giùsmein - gelsomino
segnacuva - coditremola (piccolo uccellino)
treintapes - scricciolo
scurnùsla – lucciola