penna

la Baléra - La Balera

"di Maddalena Negri"

Stàda sü ‘na cadréga – seduta su di una sedia
la nòna Marita – la nonna Maria
la ménda e la cünta: - rammenda e racconta:

“ Quant laurà a vint àni che fèvi – “Quanto lavoro a vent’anni facevo
ni campi e in cà, - nei campi ed in casa,
ma al sàbot da sìra – ma al sabato sera
‘ndèvi a balà. – andavo a ballare.
Él pedàgn a campana – La gonna a campana
la camìŝa de séda fiuràda – la camicia di seta fiorata
i scarp de vernìŝ – le scarpe di vernice
chi sgüièvun su la baléra – che scivolavano sulla balera
n’la curt de la Cral, - nel cortile del cral,
brasàda al me om balèvi e girèvi – abbracciata al mio uomo ballavo e giravo
legéra ‘mé ‘na farfàla – leggera come una farfalla
in méŝ al furmént. – In mezzo al frumento.
Pö ..el viàgio de nòsse a Varasse, - Poi.. il viaggio di nozze a varazze,
fas e patèi, - fasce e pannolini,
la baléra la guardèvi da föra – la balera la guardavo da fuori
c’un po’ de magòn, - con un po’ di rimpianto,
p’rò cul nònu Giuàn – però col nonno Giovanni
qualche bal in cüsìna – qualche ballo in cucina
l’ò sémpor fai”. – l’ho sempre fatto".

La guardi: l’è rùssa – La guardo: è rossa
‘me ‘na fiuléta! – come una ragazzina!
La radio la sùna un valserìn, - La radio suona un valzerino,
la gücia la s’fèrma, - l’ago si ferma,
la nòna la sàra sü i òci – la nonna chiude gli occhi
la dùnda la tésta – dondola la testa
l’è bèla ‘me ‘na farfàla – è bella come una farfalla
cuciàda s’un fiùr. – china su un fiore.
“Casalpusterlengo-poesia in dialetto lodigiano”



veduta di un ballabile anni 50